Sadık Hidayet

Sadık Hidayet 17 Şubat 1903'te Tahran'da doğdu. Soylu bir ailenin çocuğuydu. Ortaöğrenimini Tahran'da tamamladıktan sonra mühendislik okumak için Belçika'ya gitti. Ancak edebiyata ilgi duyduğundan öğrenimini yarıda bırakarak Paris'e geçti. Orada Fransız dili ve edebiyatını yakından inceleme fırsatı bulan Hidâyet, ilk öykülerini Paris'te yazdı.

Dört yıl sonra Tahran'a döndü. 1936'da Hindistan'a giderek Sâsânî Pehlevîsi ve Sanskritçe öğrendi. Budizmi inceledi ve Buda'nın bazı yazılarını Farsçaya çevirdi. İran'a dönükten sonra bir süre devlet memurluğu ve tercümanlık yaptıysa da bu görevlerinde uzun süre çalışamadı.

1950'de tekrar Paris'e giden ve zaman zaman bunalımlar geçiren Hidâyet, 9 Nisan 1951 günü, yine böyle bir bunalım sonrası, havagazıyla intihar etti. Sâdık Hidâyet, Seyyid Muhammed Ali Cemalzâde'den sonra, Bozorg Alevî ve Sâdık-ı Çûbek ile birlikte İran edebiyatında modern öykücülüğün kurucularındandır.

Başlıca Yapıtları:
Öykü: 
Zinde begûr (1930;
Diri Gömülen, Çev. Mehmet Kanar, YKY, 1995),
Se katre hân (1932;
Üç Damla Kan, Çev. M.K., YKY, 1999),
Siiyerûşen (1933;
Alacakaranlık, Çev. M.K., YKY, 2001),
Seg-i vilgerd (1942;
Aylak Köpek, Çev. M.K., YKY, 2000).

Roman:
Sâye-i Moğul (1931; Moğol Gölgesi),
Aleviye Hiinum (1933; Aleviye Hanım), Bûf-i kûr (1937; Kör Baykuş, Çev. Behçet Necatigil, Varlık Yayınları, 1977; YKY, 2001),
Haci Aga (1945; Hacı Aga, Çev. M.K., YKY, 1998).

Oyun: 
Pervîn Duhter-i Sâsân (1930; Sâsân Kızı Pervin),
Mâzyâr (1933).

İnceleme-Araştırma: 
Feviiyid-i giyâhhâri (1927;
Vejetaryenliğin Yararları, Çev. M.K., YKY, 1997),
İsfehân nısf-i cihan (1931; Isfahan: Yarım Cihan), T
erânehâ-yi Hayyiim (1934; Hayyam'ın Teraneleri, Çev. M.K., YKY, 1999),
Folklor yii ferheng-i tûde (Folklor ya da Halk Kültürü).